De euro-crisis legt nog eens de nauwe economische en financiële banden tussen Nederland en Duitsland bloot. De afhankelijk van de Nederlandse economie van de  Duitse Wirtschaft is groot en zal dat ook blijven. Ons exportvolume naar China bedraagt minder van 10% van dat naar de oosterburen. In de afgelopen decennia is de emotionele aversie van een deel van Nederlandse bevolking jegens Duitland verdampt.

Nu Berlijn vooral aandacht heeft voor Frankrijk en de Oost-Europese EU-lidstaten is de vraag hoe wij, als kleinere buur, onze banden met Duitsland verstevigen.

Die route loopt ogenschijnlijk via een omweg: de deelstaat Noordrijn-Westfalen (NRW). Dat Bundesland is binnen de Bondsrepubliek verreweg onze belangrijkste handelspartner (ca. 45%), goed voor een jaarlijks exportvolume van  € 25miljard. Met 18 miljoen inwoners heeft NWR een omvang die vergelijkbaar is met Nederland en België. Het vereenzelvigen van NRW met een ’verouderd en verarmd Ruhrgebied’ slaat de plank volkomen mis. Wie bijvoorbeeld Dortmund bezoekt, treft geen mooie, maar wel een welvarende stad aan. De zone Duisburg/Düsseldorf/Keulen/Bonn gaat het economisch voor de wind; de stevige vastgoedprijzen weerspiegelen dat.

In 2008 hebben de Beneluxlanden en NRW besloten hechter te gaan samenwerken. Voor de eerste fase van de samenwerking zijn in 2010 vijf prioriteiten geagendeerd: rampenbestrijding, politiesamenwerking, luchtkwaliteit, ruimtelijke ontwikkeling en voedselveiligheid. Niet erg tot de verbeelding sprekend, maar wel een begin.

Het is een geschikt moment om de krachtenbundeling een nieuwe impuls te geven en op hoger plan te brengen, nu de kaarten in het Europese huis opnieuw worden geschud. Laat NRW als volwaardig lid tot de Benelux toetreden. En breid het samenwerkingsdomein uit met o.m. infrastructuur, economie, energie en onderwijs.

Sinds de verplaatsing van het politiek-geografische zwaartepunt van Duitland in oostelijke richting, van Bonn naar Berlijn, richt de deelstaatregering van NWR zich meer naar het westen. De ministerpresidenten Clement (SPD) en Rütgers (CDU) van NRW hebben zich daarvoor eerder ingespannen.

Een lastigheid vormt de staatsrechtelijke incongruentie. Bij de fusie-gedachte acteren immers nationale regeringen op gelijk niveau met een deelstaatregering. Het wordt tijd om over dit formele bezwaar heen te stappen. We leven – ook in het politiek-bestuurlijke internationale verkeer – in een netwerksamenleving. Dat heeft ook voordelen. NRW heeft directe toegang tot de Bondsregering in Berlijn, terwijl de Beneluxlanden directe toegang hebben tot Brussel.

In de regio NRW-Benelux leven 45 miljoen mensen, iets minder dan 10% van de totale bevolking van de EU. Dit ´Eurodeltagebied´ heeft een ijzersterke economische en sociale uitgangspositie.

Zo slaan we twee vliegen in een klap: positieversterking van het Eurodeltagebied en een nauwere vervlechting van Nederland met de Bondsrepubliek.

Luister naar het interview op BNR-radio en lees het interview in dagblad Trouw.